PROJEKT FINANSOWANY PRZEZ AGENCJĘ BADAŃ MEDYCZNYCH, POLSKA, NR PROJEKTU 2019/ABM/01/00017

Tytuł projektu: LEIA-HF: Levosimendan In Ambulatory Heart Failure Patients

Program realizacji: Program Rozwoju Badań Klinicznych (PRBK)

Lider projektu: Uniwersytet Medyczny w Białymstoku

Jednostka UO realizująca projekt: Instytut Nauk Medycznych

PROBLEM

Niewydolność serca (NS) stanowi jeden z najpowszechniejszych i poważnych schorzeń kardiologicznych, dotykający średnio 750 000 osób w Polsce. Pacjenci cierpiący na NS obciążeni są wysokim ryzykiem zgonu, jak i nawracających zaostrzeń choroby, które wymagają rehospitalizacji. W ostatnich latach odnotowano wzrost zachorowań na niewydolność serca oraz związanych z nią hospitalizacji pacjentów. Roczna śmiertelność osób z NS sięga obecnie 15%, natomiast w przeciągu 5 lat od diagnozy umiera połowa chorych. Z kolei częstość niezbędnej hospitalizacji z powodu NS wynosi 25%.

CEL

Celem projektu jest wdrożenie działań związanych z profilaktyką wtórną zaostrzeń niewydolności serca. Specjaliści w dziedzinie kardiologii dostrzegają potencjał
w zastosowaniu w terapii osób chorujących na NS leku o nazwie levosimendon. Jego zasadnicza różnica w porównaniu z innymi lekami inotropowo-dodatnimi, polega na zmniejszeniu wydatku energetycznego serca w przeliczeniu na efektywność skurczu, nie zwiększaniu zapotrzebowania na tlen, a także działaniach wazodyaltacyjnych
i kardioprotekcyjnych. W związku z powyższym, zaprojektowano wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie LEIA-HF (LEvosimendan in Ambulatory Heart Failure Patients), mające na celu określenie skuteczności powtarzanych wlewów levosimendanu u ambulatoryjnych pacjentów
z zaawanasowaną skurczową niewydolnością serca.

DZIAŁANIA

Przeprowadzenie badania wśród 350 pacjentów cierpiących na ciężką postać NS, którzy podzieleni zostaną na 2 grupy po 175 osób. Grupa 1 leczona będzie levosimendanem, podczas gdy pacjentom z grupy 2 podawane będzie placebo. Obie grupy w dalszym ciągu kontynuować będą dotychczas stosowaną indywidualnie zoptymalizowaną terapię (OMT). Projekt zakłada przeprowadzenie dwóch faz:

Faza I:

Działanie przewiduje podawanie levosimendanu w formie wlewu ciągłego
w 4-tygodniowych odstępach czasu przez okres 48 miesięcy. Łącznie pacjenci otrzymają 12 wlewów.

Faza II:

Po zakończeniu terapii levosimendonem / placebo, pacjenci odbędą dodatkowych 6 wizyt w 4-tygodniowych odstępach czasu celem oceny bezpieczeństwa zaprzestania leczenia
(z możliwością powrotu do wykonywania wlewów w przypadku zaostrzenia się niewydolności serca).

Skuteczność leczenia oceniona zostanie po 52 tygodniach, 4 tygodnie po zakończeniu terapii.

Zakłada się, że stosowanie levosimendanu w przypadku pacjentów z niewydolnością serca pozwoli zahamować rozwój choroby, a także poprawić długość i jakość życia pacjentów.

PROJEKT FINANSOWANY PRZEZ AGENCJĘ BADAŃ MEDYCZNYCH, POLSKA, NR PROJEKTU 2019/ABM/01/00078-00

Tytuł projektu: Sakubitryl/walsartan w leczeniu nadciśnienia płucnego wtórnego do niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową – PRESENT-HF Study

Program realizacji: Program Rozwoju Badań Klinicznych (PRBK)

Lider projektu: Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Jednostka UO realizująca projekt: Klinika Kardiologii, Instytut Nauk Medycznych

PROBLEM

Niewydolność serca (HF) dotyka od 700 000 do 1 mln osób w Polsce i wiąże się ze złym rokowaniem. Jednym z ważniejszym czynników gorszego rokowania jest obecność nadciśnienia płucnego (PH) wtórnego do dysfunkcji lewej komory (LK), co dotyczy do 60% pacjentów z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (HFrEF). Brak potwierdzonych metod specyficznego leczenia PH w HErEF znacznie ogranicza możliwości postępowania. Sakubitryl/walsartan (S/W), łącząc w sobie efekt blokera receptora dla angiotensyny z inhibotorem neprylizyny, powoduje wzmocnienie działania systemu peptydów natriuretycznych (NP) i innych peptydów wazoaktywnych, wykorzystując m.in. protekcyjne działanie endogennych NP w leczeniu HFrEF. Nie ma, jak dotąd, badań oceniających wpływ S/W na parametry cewnikowania prawego serca (RHC) u pacjentów z HFrEF. Badania z wykorzystaniem echokardiografii wskazują na potencjalnie pozytywne efekty stosowania S/W, tj. zmniejszenie ciśnienia skurczowego w prawej komorze [1]. Spekuluje się, że S/W może wpływać na hemodynamikę LK poprzez zmniejszenie obciążenia następczego i ciśnienia napełnienia [2]. Badanie na modelu zwierzęcym wskazuje, że S/W redukuje ciśnienia w krążeniu płucnym, niekorzystny remodeling naczyniowy oraz przerost prawej komory [3], co potwierdza również opis dwóch przypadków klinicznych.

CEL

Wykazanie, że Sakubitryl/walsartan zastosowany u chorych z HFrEF z wtórnym nadciśnieniem płucnym wpłynie na zmniejszenie ciśnień w krążeniu płucnym i oporu naczyń płucnych, oraz łącznie ocenianych częstości występowania niekorzystnych zdarzeń, t.j. zgonu, hospitalizacji z powodu NS i konieczności nieplanowanego stosowania diuretyków dożylnie.

DZIAŁANIA

Badaniami objęci zostaną pacjenci powyżej 18 r.ż., u których zdiagnozowano HFrEF oraz u których w RHC stwierdzono cechy nadciśnienia płucnego.

Protokół badania zawiera 5 faz: skrining, randomizacja, wewnątrzszpitalna inicjacja terapii, i dwie fazy poza szpitalne – zwiększania dawki leku i obserwacji na dawce docelowej. Pacjenci, u których podczas RHC potwierdzono PH, podczas fazy wewnątrzszpitalnej inicjacji terapii, będą randomizowani w sposób podwójnie zaślepiony w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej S/W lub do grupy otrzymującej enalapril (z zachowaniem 36-godzinnego wash-out). Pacjenci będą monitorowani przez 6 godzin po trzeciej dawce i przed wypisem ze szpitala w celu oceny bezpieczeństwa, szczególnie spadków ciśnienia tętniczego. Podczas faz poszpitalnych zwiększania dawki leku i obserwacji, pacjenci otrzymywać będą stale S/W lub enalapril. Możliwe są 3 dawki leku badanego.

Dawka początkowa w trakcie inicjacji terapii podczas hospitalizacji i kolejne zmiany w fazie zwiększania dawki będą dobierane wg wartości ciśnienia tętniczego krwi. Celem będzie uzyskanie maksymalnej dawki (poziom 3 dawki) i utrzymać ją w czasie obserwacji (12 m-cy), chyba że zajdą okoliczności wymuszające zmianę dawki.

Wizyty poszpitalne w fazie zwiększania dawki będą dwie, w ciągu miesiąca po randomizacji. Następnie pacjent pozostanie na ustalonej dawce (chyba, ze zmiana dawki będzie konieczna) i rozpocznie się okres obserwacji.

Do oceny skuteczności i bezpieczeństwa będą wykorzystane badanie fizykalne, badanie ciśnienia tętniczego krwi (BP), badanie ekg, rutynowe oznaczenia peptydów natriuretycznych, parametrów nerkowych i wątrobowych oraz kwestionariusze jakości życia (KCCQ, WHOQOL, SF-36, EQ-5D-3L).